İsyan Ediyor Gülüşün

Gözlerin,
Hayata tutunmuş yetim yerlerinden.
Ne zaman okşasam göz kapaklarını,
İsyan ediyor gülüşün.
Yankı yankı büyüyor içimde aldığın nefesler.
Güvercinler salıyorum omuzlarına.
Esaretin yaşanmadığı yerlere gidiyorum.
Gülüşün tutsaklıktır bilirim.
Ben,
Hapsolmamak için sevda zindanına,
Bu şehirden kaçarım.
İller değiştirir, iller yakarım.
Kaybolmamak için bu diyarda,
Geçtiğin yollarda şiirler okurum.

Yokluğunda ben oldum tüm yokuşların sahibi,
Ben oldum bu şehrin denizlere esen ahlat serinliği.
Dileklerin kuzey yıldızı,
Ormanların tüfeksiz sahibi,
İnsansız sokakların insanlı tarihi,
Esir şehrin mezarlık bekçisi,
Ve hasretin semada yankılanan sesi,
Ben oldum.

Sen gelsen,
Dağılır dağ başlarındaki sis.
Gözlerinin pusu ardındaki cevher göklerde parlar.
Noktasız şiirler yazarım ben.
Sonuna da kafiye diye seni koyarım.
Sana kıyabilsem,
Harabeler içinden gökdelenler çıkartır,
Göğe bakan saraylar yaparım.
Sensiz olabilsem,
Gözyaşlarımı okyanuslarda saklarım.